Een breuk met een gouden randje
EEN BREUK MET EEN GOUDEN RANDJE
Zijn krachtige vrouwen altijd perfect?
Ademhalen
Leven we op een kantelpunt in de tijd?Wat hebben we de aarde en ons zelf uitgeput de laatste decennia. Economie lijkt belangrijker dan klimaat. Macht lijkt belangrijker dan mensenlevens. 'Ik' belangrijker dan wij. We hollen maar door.We raken uitgeput, natuur en mens.Nu staan we stil. Noodgedwongen komt er steeds meer tot stilstand.Hoe gaan we hier mee om? Houden we de adem in tot het voorbijgaat en hollen we dan weer verder?Of blijven we wat langer stil staan om mee te ademen met het ritme van de schepping?Kantelpunt in de tijd; her-ademen?
Gods Licht
*GODS LICHT*
Storm op zee
*STORM OP ZEE*Buiten stormt het. Ik ben blij dat ik binnen zit, de wind waait om het huis, de regen klettert tegen het raam. Maar stel je eens voor dat je nu op zee zit. Hoe groot of klein je schip ook is, de storm voel je!In je leven kan het stormen. Ben je overgeleverd aan de golven, de wind en de regen? Ik geloof van niet. Jezus stilde de storm op het meer. Hij heeft de macht over alle elementen.Als je dat tot je in laat werken kun je je zó veilig voelen. Midden in de storm mag je stilstaan, omhoog kijken en weten: de storm raakt mij niet. Binnen in 'huis' raakt de wind mij niet. Het geluid hoor ik, de wind zie ik door de bomen waaien, maar ik zit veilig in het stevige huis van God.
Verschroeide aarde? Of hoop?
VERSCHROEIDE AARDE? OF HOOP
Levenspaden
LEVENSPADEN*
Wijnkstok
*WIJNSTOK*
Mantelzorgen
*DAG VAN DE MANTELZORGER*
Compassie
*COMPASSIE*
Veilig in de storm
*VEILIG IN DE STORM *
Gescheurde aarde
*GESCHEURDE AARDE*Inmiddels kennen we het wel, droogte in de grond. Dor en droog door een tekort aan vocht gaat de aarde scheuren. Het is alsof de aarde haar poriën open gooit om elk druppeltje vocht wat er maar valt in te zuigen en in haar op te nemen.In je leven kan het er ook zomaar zijn; droogte. De grond waar op je staat is van gescheurde aarde.En dan, net als in de natuur ineens de hemelsluizen open kunnen gaan om de verdroogde aarde onder te dompelen in water, lees ik de volgende belofte van God:Het kurkdroge land zal een waterplas worden en het dorre land zal vol zijn van waterbronnen. Waar nu nog jakhalzen wonen, zullen gras en riet en waterplanten groeien.
Opstaan en het leven leiden waar ik voor geschapen ben
Wauw, als ik dit zo opschrijf dan voelt het heel krachtig. Wat een innerlijke ontwikkeling heb ik het afgelopen jaar meegemaakt. Soms kunnen talenten en vaardigheden sluimerend aanwezig zijn. Je gebruikt ze wel, maar beseft niet hoe uniek je hierin bent. Als iemand je een compliment geeft wuif je dat wat weg, hoezo bijzonder wat ik doe? Het is niet zo bijzonder hoor. Herken je dit?
Vrouwen
*VOOR MIJN ZUSTERS *
I'll push you
Afgelopen dinsdag, 3 april, was het zover. Een groepje mensen startte in St. Jacobieparochie voor een pelgrimage van 3 dagen ter promotie van het boek I’ll push you. Voor één dag mocht ik deelnemen aan deze tocht. Al eerder heb ik hier over geschreven. Het zou een dag worden van buiten de kaders denken, van leren afhankelijk zijn, van vertragen en niet weten wat er komt.
De geboorte van een keramist
Interview, gehouden door 'Vrouw op eigen benen'.
Moederziel
Gedicht over rouw (foto: Paul Abspoel)
Balans in je leven
Waar begin je in het nieuwe jaar met al je goede voornemens, doelen, plannen en een bomvol hoofd met ideeën? Elke keer neem ik het me voor: beter organiseren, zodat ik meer orde en structuur krijg. Maar terwijl ik die woorden ‘orde en structuur’ schrijf, voel ik mijn schouders aanspannen. In mijn hoofd ontstaat een beeld van een strenge juf in grijze jurk die met afgemeten gezicht mij in dit keurslijf wil duwen; gruwel! Het blijft een altijd durend gevecht met de creatieve chaos die er in mijn hoofd leeft en de stress die het niet goed georganiseerd zijn met zich meebrengt.
Gelukkig Nieuwjaar
Tabula rasa, een blank nieuw jaar ligt voor mij.
Welke steen heb ik verlegd in 2017?
Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen. De stroom van een rivier, hou je niet tegen het water vindt er altijd een weg omheen. Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen, neemt de rivier m'n kiezel met zich mee. Om hem, dan glad en rond gesleten, te laten rusten in de luwte van de zee. Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten. Ik leverde bewijs van mijn bestaan. Omdat, door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan. Bram Vermeulen
Beeld aan diggelen
Het is lang geleden dat ik dit beeldje maakte. Terwijl ik aan het opruimen ben kom ik deze foto's tegen. Daar begon eigenlijk mijn liefde voor klei. Het werd direct weer de kop ingedrukt. Wat vond ik het heerlijk om deze opdracht te maken voor school. We moesten een denker maken met hoekige vormen. Alleen, op mijn kamertje, was ik intensief bezig, het werd helemaal mijn beeld, ik werd het beeld, een denker als ik was.
Kwetsbaar
Kwetsbaar. Je kwetsbaar opstellen...heel lang associeerde ik diep van binnen kwetsbaar met zwak en zielig. Als ik google op kwetsbaar dan kom ik inderdaad woorden tegen als: zwak, teerhartig, wankel en licht te raken. Dat bedoel ik niet met kwetsbaar.
Het indrukwekkende verhaal van Simon
Dit verhaal van Simon (en van 17 andere jongeren) móét verteld worden. Simon woont in Zuid-Afrika. Zij leven in een kleine gemeenschap ten zuidwesten van Johannesburg.
De ijsvogel
Ze kwam in mijn atelier van mededogen, deze mooie dappere vrouw. Het was voor haar meteen heel duidelijk wat ze wilde maken....een ijsvogeltje. Tijdens de dag vertelde ze mij haar verhaal, waarom het ijsvogeltje gemaakt moest worden.
Herfst
Gedicht over dementie
Atelier van mededogen
Mag ik even hardop dromen hier? Het werken met klei is een passie van mij. Maar met deze passie wil ik een andere grote droom gaan combineren. In mijn atelier wil ik niet alleen werken met klei, maar ook met vrouwen. En dan vooral (mantel)zorgende vrouwen.