Tegenwoordig is het een gewoonte van mij. Elke dag een rondje Oudorperhout. Ik wandel. Mijn ene been voor de andere en ik merk dat het mij rust geeft. Als hoogsensitief persoon kan ik soms zó overspoeld raken door alles wat er om mij heen gebeurt, de drukte die er in het leven is, maar ook de prikkels die ik zelf opzoek. Steeds meer werd ik mij bewust van mijn ‘gewoonte’ om mijn telefoon erbij te pakken, tablet of laptop op het moment dat ik ……. Ja, wanneer deed ik het eigenlijk? Momenten dat ik getriggerd werd door iets, mij overweldigd voelde of overprikkeld raakte door dingen in het leven. Na elke ontmoeting, tussen het werk door, als het even saai werd, kortom: (te) vaak! Dit gaf mij afleiding en weer even focus op iets anders. Even lezen wat er bij een ander speelt, groot en klein nieuws tot mij nemen. Het haalde mij weg bij mijzelf, wat ik voelde (verdriet, boosheid, saaiheid).

Er zijn delen in je leven waarbij het goed gaat. Je voelt je bekwaam, je hebt grip en je bent tevreden over dit deel van je leven. Dit stuk in je leven voelt als heel, compleet. Er zijn delen in je leven waar je mee worstelt. Je weet niet waar het vandaan komt. Eigenlijk is er een wond in jou wat vraagt om aandacht.

Ze kijkt naar het rijtje krachtige vrouwen die ik in mijn coachpraktijk heb staan. De eerste krachtige vrouw is nog maar een kind. Ze heeft haar moeder nog nodig; voelt zich gesteund om de wereld en zichzelf te ontdekken. Haar moeder staat letterlijk achter haar.

Gek is dat. Als je aan het eind van je leven terug kijkt, wat is dan het belangrijkste geweest? Is dat economie, succesvol zijn, presteren? Meestal niet, toch? Vaak zal het zijn: liefde, herinneringen van samen zijn, betekenisvol zijn geweest, genoten hebben van natuur, kunst, muziek, boeken ed.

Keramiek én coaching?

Kun je krachtig zijn als je je gebroken voelt? Ik denk dat je 'nee' zegt. Maar als je nu in je leven te maken hebt met breuken, dan kun je je niet zo krachtig voelen. Brokstukken in je leven kunnen je soms lam slaan. Hoe komt het ooit goed? Er zijn momenten in mijn leven geweest waarop ik twijfelde of het goed zou komen, zoals toen ik een ernstig ongeluk kreeg. Zou ik ooit nog kunnen lopen? Ik ben zó dankbaar dat ik weer kan lopen, maar de littekens en beperkingen blijven. Inmiddels zie ik de gouden randjes van het hele proces van heling. In die hele periode van worstelen met de (letterlijke en figuurlijke) breuken wist ik dat Jezus bij mij was. Hij droeg mij door alles heen. Het litteken blijft, maar Hij heeft er voor mij een gouden randje ingelegd door Zijn liefde.

Wat zie je als je kijkt naar 2020? Als je kijkt naar de nieuwsberichten word je waarschijnlijk niet vrolijk van alles wat je hoort en ziet. Het gaat niet goed met het klimaat. Afschuwelijke rampen treft mensen. Haat en haatzaaien. Je zou van al deze berichten heel somber kunnen worden. Het haalt de vrolijkheid uit je leven, schraalheid kruipt in je hart, het ontneemt je de energie, je droogt van binnen op. Verschroeide aarde.

Het is lang geleden dat ik dit beeldje maakte. Terwijl ik aan het opruimen ben kom ik deze foto's tegen. Daar begon eigenlijk mijn liefde voor klei.Het werd direct weer de kop ingedrukt. Wat vond ik het heerlijk om deze opdracht te maken voor school. We moesten een denker maken met hoekige vormen. Alleen, op mijn kamertje, was ik intensief bezig, het werd helemaal mijn beeld,ik werd het beeld, een denker als ik was.

Dit beeld roept 2 associaties bij mij op. Als eerste kwetsbaarheid, want wauw, als je daar zo naakt ligt en jij en ik kijken naar haar, dan is dat ontzettend kwetsbaar. Maar als ik wat langer kijk zie ik er ook vrijheid in. Als je zo durft te liggen dan voel je je heel vrij.