Vrijheid door kwetsbaarheid

Dit beeld roept 2 associaties bij mij op. Als eerste kwetsbaarheid, want wauw, als je daar zo naakt ligt en jij en ik kijken naar haar, dan is dat ontzettend kwetsbaar. Maar als ik wat langer kijk zie ik er ook vrijheid in. Als je zo durft te liggen dan voel je je heel vrij.

Dat kwetsbaarheid dit als eerste bij mij oproept heeft alles te maken met mezelf. Kwetsbaar durven zijn is iets wat ik heb moeten en willen leren. Als klein kind was ik kwetsbaar, kwamen door mijn hoogsensitiviteit alle negatieve indrukken dubbel zo fel en hard binnen. Ik ontwikkelde een muur om mij heen, zo kwam het minder binnen. Van buiten was ik een rustig meisje, onzichtbaar; ja vooral onzichtbaar. In de pubertijd verdween ik het liefst in een mist, zeker toen ik op mijn 17e een heel ernstig ongeluk kreeg en daar 2 benen aan overhield met enorm veel littekens en misvormingen. Van binnen en van buiten dus altijd bedekt, op de achtergrond, in de schaduw. Er is zelfs een periode geweest dat ik nooit zomaar in een open ruimte kon staan. Altijd tegen een muur, rugdekking zoeken.

Het leek veilig, zo opgesloten, maar toch voelde dat op een gegeven moment gevangen. Ik wilde niet meer. Langzaam mocht ik naar buiten komen, in het licht gaan staan. In Gods licht gaan staan. Hoe steviger ik zelf stond, hoe meer ik in de lichtcirkel kon staan. Letterlijk en figuurlijk durfde ik mijzelf bloot te stellen. Ik ging zwemmen, naar het strand toe. Iedereen kon mijn benen zien. In het begin voelde dat ontzettend oncomfortabel. Maar ik ging er dwars doorheen. Toen ik begon met mijn atelier kwam ik ook naar buiten met mijn verhalen, met hoe en wie ik ben. Steeds groter werd de cirkel waarin ik ging staan.

Het is een ontwikkeling waar ik nog elke keer mee bezig ben. Works in progress, net als dit beeld. Als ik inzoom klopt er van alles niet. Ik heb getwijfeld of ik het zal laten zien. En toch doe ik het. Want juist die hele kritische blik naar mezelf belemmerde mij om mijzelf te laten zien. Er zal altijd iets zijn wat niet klopt, wat nog niet goed en af is. Ik denk dat veel vrouwen zich om die reden nog teveel verstoppen achter van alles en nog wat. Juist voor jou, als jij ditzelfde voelt, wil ik tevoorschijn komen. Met mijn imperfectie, met mijn verhalen van kwetsbaarheid. Door open te zijn ontmoet ik jou echt, ontmoet jij mij echt. Je hoeft echt niet alles te vertellen en laten zien, maar doe het niet als reden dat je iets móet verstoppen omdat het er niet mag zijn. Je hoeft ook niet alles in één keer te laten zien, misschien stapje voor stapje ontwikkelen, net als ik. Er is nog zoveel waarin ik mag groeien, meer tevoorschijn mag komen. Zo wil ik nog leren om onbevangen en vrij voor grotere groepen te gaan staan en mijn verhaal te vertellen. Wil ik een beeld boetseren van mezelf met mijn benen, dat is nu toch nog een te grote stap, maar ik wil het wel. Ik wil leren dat ik nog vrijer mag zijn in mijn imperfecties. Dat ik mij vrij mag weten in Gods koninkrijk, zonder dat ik eerst aan allerlei voorwaarden moet voldoen die ik mezelf opleg.

Vrijheid, volledige vrijheid. Ik denk dit kan door jezelf kwetsbaar en open op te stellen. Door elkaar te accepteren in hoe en wie we zijn. Ik geloof in vrijheid omdat God mij vrijheid geeft in Jezus. Hij heeft mij vrij gekocht.